Οι γειτόνισσες
 Οι γειτονιές δεν είναι πια έτσι!

  Τότε, στις γειτονιές του χωριού, τα σπίτια δεν κλείδωναν, ούτε είχαν εσωτερικές πόρτες...
Έφευγε η νοικοκυρά να ψωνίσει και η πόρτα έμενε ανοικτή με το κλειδί επάνω.
  Εάν την έψαχνε η γειτόνισσα, έμπαινε μέσα στο σπίτι, τη φώναζε και αν δεν την έβρισκε, έφευγε.
  Ήταν πραγματικά υπέροχο πράγμα η συντροφικότητα και η αλληλεγγύη μεταξύ των οικογενειών.
   Ήταν κάτι το ζηλευτό! Όταν κάποιος από την οικογένεια αρρώσταινε σε ένα σπίτι, για τη γειτονιά, ήταν μέγα γεγονός!
Όλοι έτρεχαν να συνδράμουν, εάν είχε ανάγκες το σπίτι.

Χρήστος Κωστελίδης
(μικρές ιστορίες)